Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση: ποιοι και για πόσο θέλουν επιμήκυνση του πολέμου; Είναι αμφίβολο αν αυτοί που θέλουν διάρκεια στον πόλεμο νοιάζονται για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας (ήδη χαμένη από το 2014, όταν η Ρωσία ανέκτησε και ενσωμάτωσε την Κριμαία) και για την ηθική της επικράτηση επί της Ρωσίας. Αντιθέτως, είναι φανερό ότι ποντάρουν στην αποδυνάμωση της Ρωσίας, που εύλογα φθείρεται στρατιωτικά και οικονομικά όσο διαρκεί ο πόλεμος. Νέα σύγχρονα δυτικά όπλα, με τα οποία εφοδιάζουν την Ουκρανία δυτικοί, «θέλουν» ανάλογα όπλα από τη ρωσική πλευρά και από όσους τη βοηθούν (Κίνα, Ιράν κ.ά.), με αποτέλεσμα ο πόλεμος να διαρκεί. Ηδη η Ουκρανία έχει χάσει περίπου το 20% των εδαφών της και είναι πολύ πιθανό να απολέσει και άλλο, τόσο νότια προς την πλευρά της Οδησσού (φανερός πόθος της Ρωσίας), όσο και βόρεια προς την πλευρά του Χάρκοβο. Κάπου εδώ «εισέρχεται» η κινεζική ειρηνευτική πρωτοβουλία, με ταυτόχρονη αύξηση των επενδύσεών της σε χώρες (αρχικά Ουγγαρία και Σερβία) της Ευρώπης. Χώρες που διπλωματικά και παραδοσιακά βρίσκονται κοντά στη Ρωσία. Ο παράγων Κίνα φέρνει φρέσκο χρήμα στην Ευρώπη (και μάλιστα όχι στην παραδοσιακά αναπτυγμένη) μαζί με πρόταση ειρήνης που ίσως αλλάζει την υπάρχουσα κατάσταση.